Golgota

Fasada złudzeń
otacza świata granice,
nienarodzonych dzieci jestem krzykiem,
dziurawym butem w długiej drodze,

podwodną historią opowiedzianą przez ryby,
ciszą zamknięty w czterech ścianach,
sznurami czasu skrępowany,
wieczności chcę dosięgnąć nieba,

pociskiem rzeczywistości postrzelony
rozbryznowszy na wszystkie strony,
zagubiony i niedokończony,
myślami krwawię odrzuconych,

umieram rodząc się wśród kwiatów cieni,
w katowskiej uczcie na szafotu stole,
aparaturą miłości poddtrzymywany
idę na swoją własną Golgotę.

17.03.2009

autor

Diogenes

Dodano: 2009-03-18 00:20:13

Ten wiersz przeczytano 439 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie