Góra lodowa

Wciąż mnie odtrącasz, nogą odpychasz!
Spadam ze schodów, o stopień niżej,
Pod górę znowu, wspinam się ciężko,
Mój trud! Mój czas!... Niedoceniony…

Wszystko to jakbyś mówiła do mnie z zachętą
,,Bardziej się staraj…,, Lecz ja wiem że to…
Nie zachętą jest a odmową,, Nie kocham Cię!,,
Do szaleństwa granic i umysłu doprowadzam się

Jesteś jak twierdza, szczelnie broniona,
Jak schody do krain marzeń,
Tam o! W chmurach początek mają…
A może górą lodową jesteś?!

Ja nigdy pod nią wejść nie mogę, ani na nią…
Ciągle po niej spływam, topię się od mrozu,
Na lodzie maski jej, niezdobytej,
Spadam i wiję się z bólu, u stóp podnóży

Jak podnóżek jestem, pantofel stary...
Którego zawsze przydepnąć i na bok odrzucić możesz,
My?! Pytasz… Magnezy dwa ja plus,
Ty minus odpychasz mnie bardziej,

Tym ja bardziej ku Tobie prę,
Mimo przeszkód… Zakrętów przepaściami,
Które do góry prowadzą…
Z pieśnią na ustach sławić to chcę!

,,Na zabój… Kocham Cię!,,

Nadzieje wciąz mam... Na dobry koniec wsyztskiego :)

autor

Cartman_KG

Napisany: 2007-07-13 Dodano: 2007-07-13 23:54:57

Ten wiersz przeczytano 628 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie