Góry Stołowe

Rozpędziłem się po Sudetach, a tyle jeszcze tam gór... Pewnie dwutygodniowy obóz tam zrobię... Może nie zanudzę... Jedziemy???

Ładne, przepiękne, śliczne są Góry Stołowe,
Dzisiaj opiszę chętnie tereny bajkowe.
W Polsce jedyne, płytowe, tarasy szerokie,
Margle, piaskowce dają cudowne widoki.

Skalny labirynt niesie nam Wielki Szczeliniec,
Szczyt więc ten pewnie naszej uwadze nie minie.
Również Skalniaka z jego Błędnymi Skałami,
Można zobaczyć. Myło go morze wiekami.

Grzyby, maczugi, bramy; przedziwne, ze skałek,
To są kamienie, piękne, jak rzeźby wspaniałe.
Nazwy przeróżne one więc sobie przybrały,
Tworząc krajobraz, niby z kosmosu, tu cały.

Boskie widoki; mury, wieżyce wysokie,
Daje Narożnik dla nas Ścian Białych urokiem.
Ich grzbiet alpejska kryje skalnica zwodnicza,
Świetlik mech również wszystkich fosforem zachwyca.

Skałki Łężyckie wygląd sawanny ukażą,
Wielkie mokradła torfem nam serce rozmarzą.
Ptaków rzadkie gatunki tu żyją stadka;
Słonka, jarząbek, kobuz, sóweczka, włochatka.

Niepowtarzalne dadzą wrażenia te góry,
Zawsze wesoły wróci stąd człowiek ponury.
Góry Stołowe; one są w Polsce jedyne.
Po nich wędrując będziesz wesołą mieć minę.

Mieszkam na nizinach, lecz kocham bardzo góry, więc po nich wędruję a potem opisuję.

autor

Skaut

Napisany: 2008-11-22 Dodano: 2008-11-23 00:01:23

Ten wiersz przeczytano 2471 razy

Oddanych głosów: 46

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Romantyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie