Granice ryzyka
Lecą ludzie w kosmos, w głąb ziemi się
garną,
przemierzają świata najdalsze
przestrzenie,
choć ich własna dusza często dziurą
czarną,
a serce choć miękkim, to jednak
kamieniem.
Z oceanów głębin na najwyższe szczyty,
ambicje za sławą gonić ciągle skore,
odkryć to co jeszcze w świecie
nieodkrytym,
a w sobie tak trudno odnaleźć pokorę.
Bywa tracą życie, jawi się pytanie,
co tutaj dla chwały, a co dla ludzkości?
Choć pomysły zwykle są niewyczerpane,
pycha nie powinna zastąpić miłości.
Znów ktoś został w górach, tu zostali
bliscy,
im się przyjdzie zmierzyć z cierpieniem po
stracie,
człowiek przynależy do życia ze
wszystkim,
więc ponad nie sięgać nie powinien raczej.
autor
karat
Dodano: 2013-08-02 12:47:50
Ten wiersz przeczytano 1855 razy
Oddanych głosów: 34
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (32)
"pycha nie powinna zastąpić miłości" - warto pamiętać.
Pozdrawiam :)
Ciekawy wiersz, zmusza do refleksji. Myślę, że ci
którym przyszło mierzyć się z cierpieniem, kochali
tych którzy zginęli, takimi jakimi byli. Bez pasji i
skłonności do ryzyka byliby to przecież inni ludzie.
Zamiast "został" czytam sobie "przepadł", lub "zginął"
aby uciec przed bliskim "został - zostali" i lepiej mi
się czyta "nieodkryte" od "nieodkrytym".
Mam nadzieję , że autor wybaczy mi te czytelnicze
uwagi. Miłego dnia.
Ojej, nie jestem pewna, czy nie chciałeś powiedzieć -
"więc ponad sięgać nie powinien raczej". Pierwsze
"nie" pogmatwało mnie.
Jeśli więc kończysz tak jak pomyślałam, to dodam
tylko, że wciąż zadaję takie pytanie: co jest granicą,
czy chciejstwo ponad rozsądek nie jest egoizmem wobec
tych, którzy kochali i zostają ze swoją miłością
odzianą w woal rozpaczy.
Pozdrawiam pięknie :)
są na świecie ludzie, co żyją z ryzyka, lubią gdy
adrenalina
w kotle się nie mieści...
nawet gdy na jednej ręce wisi -
innych przeraża a jego pieści
Pozdrawiam serdecznie
wiersz naszpikowane mądroscia bardzo dobrze sie czyta
super pozdrawiam :)
W każdym słowie, w każdym czynie powinny być granice
ryzyka. Pozdrawiam
Piękny i mądry wiersz.
Kocham moje góry i otaczającą ją przyrodę.One mi dają
siłę, ale nauczyły mnie pokory. Jestem odważna ale nie
zrobię nic przeciwko nim.
Pozdrawiam serdecznie.
Wiersz jak kłębuszek mądrości i tak lekko się czyta,
pozdrawiam.
Mądry wiersz. Każda pasja i każdy cel w życiu ma swoje
granice. Przekrocenie ich bywa ryzykowne, a skutki
nieraz bardzo opłakane.
Każdy szuka, czego mu trzeba i czasem dużo to
kosztuje, dużo mądrych słów w wierszu.
Pozdrawiam serdecznie:)
Myślę, że nie myśli się o ryzyku sięgając ponad
granicę... to temat rzeka zresztą.. człowiek zawsze
przekraczał granice...
Choć myślę, że Autor piętnuje w wierszu skrajną postać
bezrefleksyjnej brawury...
Pozdrawiam serdecznie! :-)
Zyciowo i refleksyjnie u Ciebie, karat:)
Pozdrawiam.
Źle, jeśli serce kamieniem, a ciekawość świata,
ambicje są pozytywnymi cechami, byle wszystko utrzymać
w normie.
Refleksyjny, życiowy wiersz.
myśle karacie, życie jest chwilą i prezentem od losu,
więc może niech każdy znajdzie najlepszy nań sposób...
Pozdrawiam serdecznie:)
podoba mi sie wiersz-pozdrawiam serdecznie