Grunt pod nogami

Dom nie zapewniał już rękojmi,
szukającemu własnej zguby.
Bezwolnym drżeniem zimnych dłoni
rozluźniał pętlę, zwaną ślubem.

Wyruszył szukać ukojenia
z walizką w ręce, pustką w sercu.
Za każdym krokiem plany zmieniał
wszak gruntu, pod nogami nie czuł.

Zamysły snuły wyzwolenie,
choć każde ziało niepokojem,
że można nawet siebie nie mieć,
rzucając w tonie resztki pojęć.

Płyneła z mieniem w dal walizka
i już miał wskoczyć w nurty rzeki,
gdy przebłysk jaźni znów odzyskał,
że swoje życie dawno przepił.

Bardzo serdecznie dziękuję za podpowiedź :)

autor

julka56

Napisany: 2013-11-01 Dodano: 2013-11-04 11:05:47

Ten wiersz przeczytano 1498 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie