Grzęda Bożogrobiec

A pamiętasz jedno lato, gdy spłonęła szkoła?
Nagle wraz z ostatnim dzwonkiem słychać krzyk gągoła
wszyscy stanęliśmy w ogniu, włosy się paliły,
wydostali się spod ławek ci, co mieli siły,

było blisko, bardzo blisko
uciec, spłonąć - iskrą
najlepsze szkolne ognisko
splunęło do piskląt.

Gągoł bardzo bał się ognia, czerwień tak mordercza,
więc zakrzyczał, jak się ogień dobrał do nadnercza
szkoły, w której siedzieliśmy, wertując zeszyty
proch by tylko z nas pozostał, gdyby nie te szczyty

z których gągoł - nasz ratunek
spostrzegł pierwszy płomień
krzykiem złożył nam meldunek
tyle w kwestii wspomnień...

Wiesz, dlaczego zwykły gągoł, co bał się pożarów
tak zapragnął być wybawcą, jakich użył czarów
by zakrzyknąć i wywrócić nas na lewą stronę
po co, po co zwykły gągoł chciał nam dać ochronę?

jak to po co, profesorze
poparzony chłopiec
zna odpowiedź: oto zorze -
- Grzęda Bożogrobiec.

autor

Mary Rose Hamilton.

Napisany: 2012-06-19 Dodano: 2012-06-19 20:48:52

Ten wiersz przeczytano 550 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie