Gość w tumie

Grzech w dumie.

tu ne fais pas l'amour - najśmielszy w tumie gościu,
bo miłość to żenada; gangrena w zgrzebnym kośćcu
i żart, co już nie śmieszy, i modlitewnik mas
a ty - najśmielszy gościu, pozostać chcesz wśród nas

miłości nie rób, gościu; nie o nią poproszony
pamiętaj patrzeć naprzód, nie zaś na świata strony
ne chante que cette chanson - i nic oprócz dwóch pięści
bijących niby gong w skorupę głuchej piersi

na burcie rowu ludzie, wyrośli z ciepłych sioł
siekierką wymachując, drewno na karmnik rżną
il neige - a płatki? drzazgi! jak buzie jasnogładkie,
i karmnik, już gotowy - kukułczym jest opłatkiem,

miast krucyfiksu wisi u drzwi do zimnej chaty -
podwórze całe w sznurze, na sznurze fatałachy
aie ton coeur, nasz gościu; aie ta tete, a jakże!
bo ciało ci się przyda, gdy wylądujesz w wiadrze,

czy w kotle synkretyzmu - jeżeli wzrok odwrócisz
jeżeli zrobisz miłość lub inszą pieśń zanucisz
wrzucimy się do czary - niewiary; porżniętego
jak karmnik, jeśli w tumie pomyślisz coś obcego.

autor

Mary Rose Hamilton.

Dodano: 2012-05-21 23:44:48

Ten wiersz przeczytano 494 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie