Grzyb
Grzyb, gdy wilgoci ciut dostanie,
To niczym fallus zaraz wstanie.
Przebije się przez suchą darnie,
Bo woli tak - niż zginąć marnie.
Inaczej, kto go zauważy,
Grzyb też potrafi czasem marzyć.
Zwłaszcza jak przyjdzie grzybobranie,
Wypełnić pragnie swe zadanie.
On chce być ścięty tępym nożem,
Niech go pochwyci dziewczę hoże.
I włoży szybko do koszyka,
Cokolwiek z tego ma wynikać.
A potem skórkę zdejmie z trzonka,
Niczym stęskniona seksu żonka.
I biały korzeń weźmie w dłonie,
Marszcząc przyjemnie śliczne skronie.
Dlatego kocham iść na grzyby,
Nawet, jeżeli tak na niby.
Bo ważne tutaj jest zrywanie,
Zwłaszcza gdy w ręce się dostanie…
Komentarze (6)
Super będzie grzybobranie, gdy grzyb już zgubi swoje
ubranie:)
Fajny wiersz z uśmiechem w tle:)
Pozdrawiam, życząc udanego grzybobrania w realu:):):)
:-) fajnie, przeczyłam z uśmiechem :-)
Jeżeli mówimy jeszcze o grzybach, to myślę, że
Sromotnik bezwstydny będzie dobrym przykładem na
grzyba numer 1. Pozdrawiam
Po przeczytaniu Twojego wiersza zupełnie zmienił sie
mój grzybopogląd:))
lecz grzyb pewności
swej mieć przestanie
kiedy pieczarką
tylko zostanie
wtedy się zaczną
jego udręki
gdy łeb już biały
a ogon miękki:)))
tu w jukieju prawie nie ma lasów a więc i na grzyby
gdzie pójść...
piękny wiersz i pozdrawiam z humorkiem:)))
Fajne grzybobranie. Pozdrawiam:)