Gulasz z serc

Wzrokiem ciepłym, łagodnym ciągle na nią spoziera
i ziemniaki ze skóry ostrym nożem obdziera;
może skroić cebulę? Może marchew oskrobać?
Będzie kompot, buraczki i kapusta surowa.

Aby w pompie steranej zagoiły się rany,
ona jemu przyrządza gulasz z serc połamanych.
Drobne kąski mięsiwa miękną w tłuszczu powoli,
Trzeba dodać przyprawy, trochę pieprzu i soli.

Na patelni cebula podrumienia się wściekle;
mięso zwolna kruszeje w sosie własnym i cieple.
On jej łyżkę podaje; delikatnie, subtelnie;
to spogląda jej w oczy, a to znów na patelnię.

Potem sztućce, talerze, blat obrusem nakryty;
wreszcie powstał od stołu uśmiechnięty i syty;
jeszcze tylko ściereczka, poobiednie zmywanie
i rozmowy przy kawie oraz oczy maślane.

autor

Fred

Napisany: 2010-10-05 Dodano: 2017-12-05 08:31:49

Ten wiersz przeczytano 967 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie