Gwałt - Persefona.

Wołam
Wśród krzyku mew,
Umarłych jęków;
Krzyczę
Z sił wszystkich -
Bezgłośnie jednak.

Złożona w ofierze
W losu świątyni
Konam
Krwią brocząc,
Szkarłatem biel marmuru
Niewinną splamiwszy.

Nie Eliz, a Hades
Przeklętej pisany.
Wśród piasku i kamieni
Potępiona leżę,
Oddechem zranionym
Z piersi wyrwanym
Łaski wzywając.

Nie Wenus już, nie Psyche
Erosa kochanka,
Lecz Persefona;
Znęcona kwiatem,
Ufna naiwnie.

Nocą zhańbiona,
Ciemności dłonią
Przeszyta na wskroś
W ekstazie rozkoszy
Jak mrok nienawistnej.

Wołam
I ocalenia wyglądam
Bez nadziei już.

Gwiazdy zgaszone
Pociechy nie dają;
Marny Kory los.

autor

LightMyFire

Napisany: 2008-04-27 Dodano: 2008-05-13 17:28:55

Ten wiersz przeczytano 2710 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie