Hałaśliwy Bóg

drzwi nieśmiało uchylają się
skrzypi nienaoliwiony zawias

na szczęście

zaglądasz do mnie
czekasz na zaproszenie
mój uśmiech
lub chociaż skinienie głowy

milczysz


podnoszę wzrok znad książek
rozdrażniony jękiem
otwieranych drzwi

znów zgubiłem myśl

przez Ciebie

a mogłam właśnie wpaść na pomysł życia
rozwiązać problem istnienia Boga
powstania człowieka
lub chociaż głodu na świecie

ale już nie mogę

zatopiony w myślach
nawet nie usłyszałbym pukania
zbyłbym Cię nieświadomością
ze spokojnym sumieniem

z kakofonii mojego ja
wyrwała mnie jednak brutalnie
jakże podobna kakofonia
nienaoliwionych zawiasów

na szczęście

autor

Spartak

Dodano: 2006-11-04 21:21:41

Ten wiersz przeczytano 544 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie