Harpia

Ukochanej HARPII żywiącej sie dawaną jej miłością i zadawanym przez nią cierpieniem.

Niezabliźnione jeszcze rany
Pazurami kłamstwa i obojętności rozdarłaś
Z szyderczym uśmiechem na ustach
Z ogniem rozkoszy w oczach sól doń sypałaś

Stałaś tak nademną śmiejąc się w głos
Patrzałaś jak wije się w cierpienia agonii
Powtarzając słodkie słowa swych kłamstw
Dosypywałaś soli do mych ran

Rozkoszujesz się mym cierpieniem
Mój ból Cię do rozpuku bawi
Stoisz nademną sycąc się mym bólem
Tak jak wcześniej syciłaś się ma miłością

A serce me głupie i naiwne
Choć krwawi śmiertelnie ranione
Choć już dech ostatni zeń uchodzi
Wciąż kocha Cię jak szalone...

autor

BarD

Napisany: 2006-07-10 Dodano: 2006-07-10 12:11:30

Ten wiersz przeczytano 611 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie