Hej ty losie
Jeszcze otrzyj mi pot z czoła
Ucisz serca głośne bicie
Nie daj troskom mnie pognębić
Sama przegnać ich nie zdołam
Po to miałam długie życie
Bym się nie musiała spieszyć
Czasu było aż zanadto
I każdy mógł mnie rozgrzeszyć
autor
molica
Dodano: 2019-05-29 06:53:27
Ten wiersz przeczytano 1376 razy
Oddanych głosów: 26
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (34)
miłość rozgrzesza a nawet zbawia
Piszesz tak Bożenko, jakbyś już się żegnała z życiem,
czy też Twoja peelka, a przecież dopóki ono trwa, to i
jest czas na rozgrzeszenie i na to, by życie było jak
najlepsze, msz,
a tak na marginesie w dojrzałym wieku też można zrobić
coś ciekawego np Pan Aleksander Doba przepłynął po raz
drugi Atlantyk kajakiem już po 60 tce.
Zawsze podziwiam takich ludzi.
Pozdrawiam :)
Peelka rozgrzeszona będzie zadowolona :)
Pozdrawiam Moliczko :)
Hmm spojrzenie na swój los
ciekawy wiersz...
Pozdrawiam cieplutko:)
Im dłuższe życie tym więcej doznań i doświadczeń, czas
robi swoje i nie może być inaczej ;)
Pozdrawiam :)
Wszystkim czytającym i komentującym szczególnie
serdecznie dziekuje i pozdrawiam.
Do zobaczenia na Waszych stronach.
Witaj Wando,
wciąż mnie zaskakujesz - pozytywnie rzecz jasna.
Pozdro.
Taki los.
Pozdrawiam, moliczko :)
Pogodzenie z losem przebija się w wierszu.
pozdrawiam
Pointa mocna i słowem (wieloznacznym bardzo) i
melodią. Piękny wiersz, w moim odbiorze głęboko
smutny, szczególnie "czasu było aż zanadto".
Pozdrawiam.
Długie życie to kręta droga i Anioł Stróż dobry dany
od Boga... Często się zastanawiam ile jeszcze mi dano,
pozdrawiam Molico
Witajcie Anno i Mario,
bingo...
Nigdy nie mialam pretensji. najczęściej
zastanawiałam sie dlaczeo.
Pieknie Wam dziekuję.
Ciekawy przekaz, bez pretensji do losu; z prośbą, aby
nie przysparzał nowych trosk.
Miłego dnia:)
Prośby do losu chętnie też powtórzę.
Pozdrawiam serdecznie :)
Podpiszę się pod komentarzem Anny.
Miłego dnia, Moliczko :)