Hej ty losie
Jeszcze otrzyj mi pot z czoła
Ucisz serca głośne bicie
Nie daj troskom mnie pognębić
Sama przegnać ich nie zdołam
Po to miałam długie życie
Bym się nie musiała spieszyć
Czasu było aż zanadto
I każdy mógł mnie rozgrzeszyć
autor
molica
Dodano: 2019-05-29 06:53:27
Ten wiersz przeczytano 1375 razy
Oddanych głosów: 26
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (34)
ja ciebie moliczko rozgrzeszam
Witajcie anno i jastrzu,
cieszę się widząc Was skoro świt...
To zawsze jest dla mnie dobrą wróżbą, nieależnie
od treści komentarzy.
Anno dziekuję za kolejną dawkę optymizmu i
zachęty - chociaż z tym jest mi coraz trudniej.
Jastrzy, już od dawna widzę znaczące różnice
między nami, jeśli cokolwiek na podstawie wycinka
życia, jakim jest twórczość na Beju można o autorze
myśleć/wiedzieć.
Serdecznie Was oboje pozdrawiam i życzę pogody
ducha na tyle, by pozostała asumptem do
wartościowego tworzenia.
Miłego dnia.
Moje refleksje na temat długiego życia są znacznie
bardziej pesymistyczne. Myślę, że po to Pan Bóg mi je
dał, by ukarać mnie za młodzieńczą pychę i bym na
własne oczy widział jak wszystko, o co walczyłem i co
było dla mnie ważne rozpada się wniwecz.
Rozgrzeszenie przynosi życiowy spokój, a z szybkiego
serca bicia- powstają wiersze.
Oby ich było jak najwięcej.
Pozdrawiam cieplutko.