Helena Trojańska

Jak Helena Trojańska stanę w Twym progu.
Naszą miłość powierzę znów Bogu.
Na wojnę i męki,
spojrzę dziecka oczyma.
tamtego życia już nie ma ,
nic mnie tutaj nie trzyma.
Dlaczego porwałeś mnie i całe moje serce?
I dlaczego ja nie chcę dziś nikogo więcej?
Nasze noce przecież dzika namiętność przepełniała...
A wyrocznia?
Ona tylko złego chciała...
A teraz Parys i nasze uczucie w płomieniach stoi.
Zadałam ból jemu...
Zadałam ból Troji...

autor

Natalka-Sisi

Napisany: 2006-11-24 Dodano: 2006-11-24 20:20:10

Ten wiersz przeczytano 856 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie