Biel sukni tonęła we krwi...

Na środku ulicy stała jak słup.
On jedym ruchem wykopał jej grób.
Biel sukni tonęła we krwi.
Nie było nocy,
nie było dni.
Tylko zaręczynowy pierścionek na placu pozostał.
W jej niebieskich oczach tętniła aż rozpacz.
Multum pytań i brak odpowiedzi,
nie było kapłana,
nie było spowiedzi.
Czy tamta lepsza była?
Czy ona to wszystko sobie wyśniła?
Weselni goście, kościół i szklany stól...
Tego już nie ma.
Pozostał jej ból.
A on do ołtarza prowadzi już inną.
Taką samą jak ona...
młodą, naiwną.
I tylko w myślach sobie powtarza zrań ją , jak kiedyś mnie...
...bo to nie jej marzenia, to nie jest jej sen...

autor

Natalka-Sisi

Napisany: 2006-11-20 Dodano: 2006-11-21 20:17:43

Ten wiersz przeczytano 534 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie