Historia Harcerza

Gdy młody harcerzyk na wojnę szedł wielką,
nadzieję miał w sercu, a karabin w ręku.
Szedł prosto, wytrwale z uśmiechem na twarzy,
że nikt nie wiedział, że o domu marzy.
Przez zniszczone miasta dzielnie maszerował,
Póki sam w jednym, w gruzach nie skonał.
Chciał być bohaterem, chciał bronić Ojczyzny,
dla Niej nie żałował ni rany, ni blizny.
Zawierzył się Matce przez Boga nam daną,
była dla niego wsparciem i mamą.
Całe dnie w błocie i z bronią w dłoni,
tak bardzo zatęsknił za widokiem błoni.
Nie martwił się bólem, lecz pomagał innym,
tym małym i biednym, tym chorym, niewinnym.
Serce miał ogromne, lecz nie dla dziewczyny,
nie z własnej zasady, nie było w nim winy.
I żył godnie, umierał dla Polski,
i odszedł w daleki nam kraj zamorski.
Bóg go przytulił, pogłaskał po głowie,
Mój mały harcerzu, śpij wiecznie w grobie.

Pamięci wszystkich, którzy oddali życie za Ojczyznę...!

autor

Roxanna

Dodano: 2007-11-09 19:00:00

Ten wiersz przeczytano 562 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie