Historia jakich niewiele

Jakiś czas temu zapłakana
Stała pod blokiem moknąc w deszczu
Z podbitym okiem całkiem sama
Wygnana przez niedoszłych teściów

Głowę myśl jedna zaprzątała
Czym życie jeszcze ją doświadczy
Bo że partnera źle wybrała
Już nie najlepiej o niej świadczy

Lecz czemu winne ma być dziecko
Ono rodziców nie wybiera
Choć jeśli matką ma być kiepską
Musi decyzję podjąc teraz

Dużo by mówić co przeżyła
Szukając swego przeznaczenia
Dla przeciwności zawsze miła
Więc los się dobrem odwzajemnia

Gdy dzisiaj dumna szła przez park
Obok tuptało małe dziecię
Z którym cudowny boski dar
Dojrzewać dał miłosnym kwieciem

Powiesz - wyjątek - bo reguła
To pasmo nieszczęść dla kobiety
Więc niech ją chociaż poprzytula
Takie wierszydło od poety

autor

owiga

Napisany: 2023-05-05 Dodano: 2023-05-05 07:33:55

Ten wiersz przeczytano 428 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie