Historia pewnej śmierci

Całe nasze życie jest jak kamień rzucony w wodę. Nigdy nie wiemy, jakie kręgi zatoczymy naszym upadkiem, czyją śmierć spowodujemy i kogo uzdrowimy. Ile niepokoju wzniecimy dokoła siebie, ile katarakt zdejmiemy ze ślepych rzek. Roman Brandstaetter Ani :*

Stała pochmurna
na urwistym brzegu.
Z oczami szarymi
od czarnej pogody.

..może jej serca?

Bo moje zadrżało
tknięte przeczuciem.
Ratuj ją, ratuj-
waliło od środka.

Płakała ostatnią
z łez.

Pobiegłam od głuchego krzyku
Pobiegłam po ostatnią łzę
Pobiegłam przez naiwne serce..

Dlaczego, gdy skoczyła,
trzymałam ją za rękę...?

autor

Vinath

Dodano: 2007-01-17 19:25:03

Ten wiersz przeczytano 494 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie