Historie prawdziwe

I po co ja tu jestem?
Po co tu nadal trwam?
W bezładzie życia.

W głowie myśli małego dziecka,
Świat mienił się paletą barw tęczy,

Lecz przyszli oni, wzbudzili zachwyt i ciekawość.
Pokazali mi strony życia których jeszce nie znałam,
Nauczyli mnie jak bawić ,szaleć i śmiać się do rana...
Pozwolili zaznć rozkoszy ludzkiego ciała.
Tylko im bezgranicznie ufałam!

A gdy pewnego wieczoru poszliśmy na spacer
Runął cały mój świat!

Ich było czterech, a ja jedna...
Usłyszałam nagle: DAWAJ! TERAZ I TUTAJ, SZYBKO MAŁA...
Ja nie chciałam, nie z nimi, nie ze wszystkimi, przecież tylko jednego kochałam...

Ale teraz juz zapóźno, byłam związana na rzucona bluzę wepchana.
Dwóch mnie trzymało, a następni bezcześcili me ciało.

Nawet nie wiecie jak to bolało!

I wciąż ich głos rozbawiony: NIE SZARP SIĘ SKARBIE TO ZARAZ BEDZIE PO SPRAWIE.

Wreszcie skończyli, obolałą, wpółnagą zostawili...
Na odchodne tylko rzucili: MALEŃKA TYLKO PAMIĘTAJ ZACHOWAJ TO DLA SIEBIE, BO INACZEJ PRZY NASTĘPNYM SPOTKANIU NIE SKOŃCZY SIĘ TO JUZ TAK PRZYJEMNIE DLA CIEBIE!

Dziś jak o tym myślę nie potrafię sie pozbierać, nikomu nie powiedziałam!
Teraz wy wiecie, a skoro takto ja jestem juz w lepszym świecie!

autor

A.K.

Dodano: 2006-12-11 13:56:06

Ten wiersz przeczytano 635 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie