Historyjka miłosna

Mawia się, że czas leczy rany
Twierdzi się, że miłość jest do życia konieczna
Wierzył w to pewien zakochany
I była to dla niego ostoja bezpieczna

Kiedy się zakochiwał
Znał jedno tylko imię
Milion razy w marzeniach je zdobywał
Aż dnia pewnego w zimie:

Zebrał wszystkie kredki świata
Po to by stworzyć swe odbicie
Takiego bliźniaka brata
Co będzie sprawować nad Nią opiekę skrycie

Podarował go Jej w prezencie
By rozweselał chwile pełne smutku
A potem obrał sobie takie zajęcie
Że obserwował Ją po cichutku

Pisał dla Niej mnóstwo wierszy
Potajemnie miłość swą wyznawał
A strach odrzucenia stawał się mniejszy
Jednak nadal gdzieś w cieniu pozostawał

Lecz natura ludzka jest taka
Że gdy kogoś mocno kochamy
Nawet, gdy sytuacja nasza jest nijaka
To na swe ułomności nie zważamy

Uczucie jest jak pierwszy promień wschodzącego słońca
Z ciemności serce nasze wydobywa
A jego moc i ciepło nie mają końca
I na wyżyny szczęścia nas wzywa

Tak, więc ów zakochany
Pełen siły w sercu drzemiącej
Powziął następujące plany
Że podda się miłości z niego promieniującej

Zbliżał się do Niej z każdym dniem
I bardziej swe serce odkrywał
Lecz usłyszał tylko: „Nie wiem”
A potem tylko twarz ukrywał

Poznał wszystko to, co niesie z sobą miłość
Odtąd wie, że nie prawdą jest to, co mówią inni
Ma w swym czarnym sercu tylko zawiłość
Bo tak naprawdę to w miłości wszyscy są winni

Są bajki które są prawdą i prawdy które są bajkami =)

autor

Barti

Dodano: 2006-06-07 22:37:14

Ten wiersz przeczytano 1403 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie