Hole
wiersz gwarowy
HOLE
Hole moje Hole
jak tyn cas wos zmienio
inneście na wiesne
a inne jesieniom...
Roz jeście zielone
kie maj kwitnie trowom
wierśki wom maluje
słonko na rózowo...
A jesienne drzewa
skorusy w wykrotak
przezierajom sie
w siklawak w potokak.
Nopiykniyj wom zawse
w biołyk puskak śniega
i w śrybelnyk śreniak
co zlatujom z nieba.
Jakoby anioły
z biołymi skrzydłami
zlatujom na wierśki
i tam siedzom na nik...
A kie Pon Bóg z nieba
praśnie łyskawice
Topniejom, parujom jak
kościelne świece...
I zaś sie zieleniom
cyrwieniom i złocom
kie sie na nie patrze
ciepłom letniom nocom...
Komentarze (16)
Pieknie i obrazowo przedstawilas Hale, w czterech
porach roku.Kocham gory, ich piekno i tajemniczosc,
oraz ich potege. Piekny wiersz. Pozdrawiam.