Horyzont

Odwodnione powierzchnie powiek
nieokiełznane złoża łez
precyzyjnie przemieszczam się pełzając
niczym uciszony,zakłpoptany grzechotnik

Przeżyłem tą miłość dumnie
w stanie rdzewiejącej aureoli
a życie toczyło sie mozolnie
niczym mozolne obieranie szparagowej fasoli

Namaszczona twarz wiosennym wiatrem
przeciwności losu wyszły ponownie na przeciw
potknąć się o rzucony kamień dziś nie wypada
ukratkiem spoglądam pod nieba nogi

Świat pokolorowany bólem głowy
oni tańczą i bawią się do utraty tchu
czterolista koniczyna i bezsenność sowy
wymiotuję swe myśli znowu do połowy

Schodzone buty schną na parapecie
nieznacznie opuściłem powiechrznię ziemii
żegnam te ptaki nieodlatujące
nie widzę już horyzontu...

autor

DANEK

Napisany: 2010-05-20 Dodano: 2010-05-21 08:16:30

Ten wiersz przeczytano 650 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie