hukłon

taniec gęstego obłąkania
brzytwą ozdabia ciemność obłoków
stężone pokłony dębów i grabów
padają na korony przez okno
dla zastraszenia podeszw

i ja składam hołd
nocy wymazanej co już nigdy
nie zapuka do mojego ciała

róże zdziczały w twardości kolców
płatki oddały głodnej ziemi
lato umiera aż pachnie
groźbą zimy na nic
upadłe twarze drzew i świerszczy
przyczai się czas wymierania motyli

szaleje piękno trzaskających ukłonów
tak ulotne dla gołębia
skołowanego wichurą

autor

tommek

Dodano: 2007-01-28 11:14:40

Ten wiersz przeczytano 527 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie