Ich dwoje

Poznali się w pierwszych dniach kwietnia kiedy wszystko dookoła rozwijało się i zieleniło. Mnóstwo przebiśniegów, krokusów, cebulicy i szafirków zdobiło klomby. Miejscami zrobiło się intensywnie żółto od kwitnących forsycji. Wśród gołych jeszcze gałęzi kos wyśpiewywał swoje wysokie trele. Spotkania, spacery nad morzem gdzie woda lśniła w świetle wiosennego słońca, a dzikość morza splatała się z melancholią i pięknem – powoli kiełkowało uczucie. Stopniowo przyzwyczajała się do jego obecności, do jego bliskości a on dowiadywał się coraz więcej o jej życiu. O zawirowaniach i burzach, o wewnętrznym bólu, który nie dawał jej spokoju. Jego pierwszy pocałunek był delikatny i czuły naznaczony pragnieniem. Co raz częściej choć bardzo powoli chciał odkrywać czar ciała otulać sobą, niczym mgła otulająca ogród. Stał się słońcem ogrzewającym jej zranione serce. Aż pewnego dnia cień padł na ich miłość. Komuś udało się wreszcie wprowadzić zalążek niezgody, falę, która mogła się rozpłynąć, ona jednak wzbierała do coraz większych rozmiarów. Zaczęli dryfować w dwie różne strony, niesieni różnymi ambicjami i oczekiwaniami. Ich ścieżki się rozeszły i choć słowa były obok, wystarczyło pozbierać je z powietrza i przyszpilić do kartki życia – oni odtąd szybują samotnie. Ścieżki i ślady rozmyły się niczym piana na brzegu plaży, po której wędrowali.
Tessa50

autor

Tessa50

Napisany: 2017-04-02 Dodano: 2017-04-02 09:28:50

Ten wiersz przeczytano 899 razy

Oddanych głosów: 41

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie