Ida

Ida
przeczesuje włosy
cienkie pasma mgły rozrzedzonej wiatrem

wplata w nie chrabąszcze i ćmy
cieniuje kolory zarysami brył
znajdujących się zbyt blisko by je zignorować
za daleko by odkryć tajemnice

nie podchodzi do okien a jednak wie
tafla którą zwykła marszczyć nagim ciałem
porosła tatarakiem i rzęślą
coraz trudniej odnaleźć brzeg
ale ramiona ma silne
zmysły wyostrzone jak u ptaka

oswojona ziemia zawsze pod nogami
tak się odchodzi albo wraca
jeszcze odróżnia noce od dni
które coraz trudniej nazwać
dlatego każdy jest niedzielą

w niedzielę Ida rozczesuje włosy
cienkie pasma mgły rozrzedzonej wiatrem
nawija na papiloty nigdy nie skończoną myśl
bez początku który dawno się rozszedł

autor

Daisy33

Napisany: 2021-04-29 Dodano: 2021-04-29 20:34:04

Ten wiersz przeczytano 983 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie