IDIOTKA

To co było już nie wróci...

Tego chłopaka poza, którym nie widziałam świata.
Gdy potrzebowałam to przytulił.
Gdy płakałam w ramiona swe wtulił.
Gdy upadałam wyciągał ręce.
Boże... ja nie chcę go kochać, ale jest wszędzie.
Wmawiałam sobie nienawiść... idiotka.
Starałam się uśmiechnąć. Uśmiechałam, ale co to za uśmiech jak serce płakało.
To wszystko tak strasznie bolało.
Te jego kochające oczy, raniły. Ale kochałam te spojrzenie.
Czy dobre posunięcie?
ja nie chcę nic już więcej.

Dla Ciebie słońce "moje"...

autor

misio1303

Dodano: 2007-02-14 16:23:54

Ten wiersz przeczytano 415 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie