Idziesz ulicami

Jesteś pośród płatków śnieżnobiałej gruszy,
w trzmielowych basetlach, sławiących poranek.
Rozkładasz miliony brylantowych luster,
aby sławić życie zanim promień wstanie.

Kwilisz głosem dziecka przy matczynej piersi,
błyszczysz łzą samotnej staruszki na schodach.
Mimo krwawych zdarzeń wciąż w człowieka wierzysz,
bo na podobieństwo stworzony przez Boga.

Idziesz ulicami wśród gwaru gawiedzi,
na czerwcowy ołtarz kładziesz krew i wino.
Fenomen natury pragnie dzisiaj zwieńczyć
ten cud najważniejszy - przenajświętszą miłość

autor

magda*

Napisany: 2017-06-15 Dodano: 2017-06-15 10:30:24

Ten wiersz przeczytano 882 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie