Ikar umiera...

Za długo krzyczałeś
Wołając o pomoc
Nikt cię nie uratuje
Jesteś zdany na siebie
Skazany na śmierć
Ludzie przechodzą obojętnie
Zapracowani zamyśleni zalatani
Głusi na twój krzyk
Toniesz i odpływasz na dno
A oni nawet się nie zorientowali
Nie chcieli widzieć twego upadku
Przecież to od dawna nie ich sprawa
Mają swoje życia
Własne problemy
Nie potrzebują Ikara
Tonącego w cierpieniu
Za własną głupotę

...z natchnienia, z obrazu...

autor

Neamis

Dodano: 2007-01-12 20:00:37

Ten wiersz przeczytano 475 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie