Ikarze...

Ikarze...
Weź mnie pod swe skrzydła marzeń
Naucz mnie latać jak ojciec Cie nauczył
Bądź dla mnie ojcem...
Wkaż mi drogę którą kroczyć muszę
Bo się zgubiłem i drogi odnaleźć nie mogę
Weź mnie pod swe skrzydła... wznieś wysoko w górę
Niech poczuje we włosach ten wspaniały wiatu powiew!
Jaki sam czuć musiałeś...
zanim... spadłeś...

Ikarze...
Wiem że słyszysz me wołanie
Tylko Ty jeden jesteś usłyszeć mnie w stanie
Naucz mnie marzyć bo sam juz nie potrafię
Tylko Ty pojąłeś wiedzę tajemną
I pomimo upadku wzbiłeś się ku niebu
Proszę... podziel się tą wiedzą ze mną
Proszę... pomóż przyjacielu...
Chciałbym móc latać między obłokami
Ale jak? Kiedy skrzydła moje
Do tak wysokich lotów jeszcze nie gotowe...
Matka Natura mi wzbrania latać między obłokami
I co chwilę przypomina, że

Prawdziwą sztuka jest umiejętność latania ze złamanymi skrzydłami

autor

OrfeuS

Napisany: 2004-07-17 Dodano: 2004-08-01 12:10:17

Ten wiersz przeczytano 777 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie