in saecula saeculorum

już nie potrafię rzeczami minimalnymi
pocieszać samotne myśli w oddaleniu
od kolejnego drzewa
mało czasu zostało do pokonania
tych ścieżek a ja nadal
mam mokre skarpetki

zapomniałam jak żyć dla ciebie
w tych jesiennych liściach
pochowałam wstyd do następnego
razu będzie mniej widoczny

już tylko czasami upominam się
o własne "ja" które schowałeś
w jednej z najczarniejszych kieszeni
z wypisanymi długopisami

to tylko mój grób w twoim ciele
na wieki zakwitnie słowami

autor

Kornelia

Napisany: 2006-11-07 Dodano: 2006-11-07 23:07:19

Ten wiersz przeczytano 477 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie