infantylizm

„Infantylizm”

Siedzi na ławce pan w okularach

I patrzy się w niebo jak kura w ziarenko

znienacka nadbiega kobieta też stara

pod ręką trzyma malutkie okienko

ów pan spod płaszczyka wykłada łopatkę i z piasku buduje pałacyk

kobieta zaś z oknem co trzyma pod ręką wykłada malutkie wiaderko

na starość im przyszło po długim ich życiu nad własnym losem przyklęknąć

wojny, powstania dzieciństwo minęło dorosnąć chyba już pora

Zycie się kończy starość nadeszła a młodość szybko uciekła

Choroby zabójstwa klęski i śmierci tylko im przywlekła

Ta pamięć tych wszystkich co szybko odeszli okienko tej pani przynosi

Pan zaś z płaszczykiem i małą szufelką o życie wraz z PANEM go prosi

autor

pustelnik2003

Napisany: 2006-12-09 Dodano: 2007-10-04 21:51:53

Ten wiersz przeczytano 603 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie