Iskra boża

O tworzeniu poezji piszą nam poeci
potępiają krytykę bronią swoich racji
ktoś złośliwą oceną wielki pożar wznieci
rzadko się zdarza krytyk z słowem pełnym gracji

ocenia wiersz pasywnie laik laikowi
pod kątem negatywnym widzi jego strofy
sam nie wie o co chodzi więc jasno nie powie
tym sposobem dyskusja sięga katastrofy

a ona… iskra boża zawsze się obroni
jej czułość w ludzkich sercach rodzi się od Boga
nie uzna nad Pegaza żadnych innych koni
i nie zniszczy jej piękna mód wszelkich pożoga

będzie wolna jak ptaki co nam oczy cieszą
wzruszać uczyć i bawić to jej powinności
przyjdą po nas następcy z popiołów ją wskrzeszą
lirą która najpiękniej grywa o miłości

autor

julka56

Dodano: 2009-02-11 00:26:07

Ten wiersz przeczytano 980 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie