Istnienie
Przytulę cię jak najmocniej potrafię
chcę rozkoszować się kobiecością
rozpalać policzki dłonie
żyć z tobą skromnie
to tak jak rzeka płynąca
korytem swoim niesie
dar życia najpiękniejszy
lustrzane odbicia wody
i razem z nią przepłyniemy
wszystkie dni i noce
wydając owoc swojego
niepowtarzalnego istnienia
autor
Andrzej13
Dodano: 2023-10-27 23:23:14
Ten wiersz przeczytano 671 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (14)
Do Siego Roku!, w zdrowiu, pozdrawiam świątecznie.
A ja zapraszam dziś do siebie... tam
A jak Andrzej...
Pozdrawiam w ten szczególny dzień, Halina
A ja zapraszam dziś do siebie... tam
A jak Andrzej...
Pozdrawiam w ten szczególny dzień, Halina
Istniejemy po to, żeby zostawić swój niepowtarzalny
ślad. (+)
Pozdrawiam :)
Piękny, ciepły wiersz.
Pozdrawiam Andrzeju:))
Życie, a w nim miłość i to, co z sobą niesie ...
niepowtarzalne owoce.
(+)
Cieplo o uczuciu.. Pozdrawiam Andrzeju :)
wiersz biały ale doskonały
Witaj Andrzeju i to miłość właśnie, z podobaniem
pozdrawiam serdecznie.
Miłość i wszystko na temat :)
Pozdrawiam
ładnie o miłości i jej roli w sztafecie pokoleń.
I za w. Hugo chciałabym napisać- że taka miłość to
niebo.
"O! Miłość… – odezwała się, a głos jej drżał i oczy
pałały. – To być dwojgiem, co w jedno się zlewają. To
mężczyzna i kobieta stopieni w jednego anioła. To
niebo!”
Super, gdy ma się przy sobie bliską drugą połówkę, do
której można się przytulić i która często rozumie nas
bez słów.
Pozdrawiam, z wiersza podobaniem :)
1