Istota bytu
Po długiej przerwie.
Istota bytu ponagla,
wszyscy musimy pędzić.
Każdy chce wygrać,
nie patrząc do tyłu.
Pomoc tak odległa,
ginie wśród wartości.
Wartości wygodnych,
dla zwycięzców bitwy.
Czemuż to biegniecie?
Wy oszukani przez samych siebie.
Nie zważacie na krzywdę,
którą wyrządzacie.
Człowiek gnije,
rozkłada się paskudnie.
Ulatnia się z niewyraźną wonią,
dawno zapomnianej przeszłości.
Koniec drogi daleko.
Zwolnijmy, spójrzmy za siebie,
z wyciągniętą dłonią nieśmy zrozumienie.
I tak nikt z nas nie dobiegnie do mety.
Komentarze (4)
Człowiek gdy tylko biegnie do celu bez wartości z
gruntu przeszłości i wniosków człowieczeństwa nie
zrozumie ani siebie ani innych Dobry wartościowy +
metafory na dobrym poziomie pozdrawiam :)
Egzystencja...tak to dobry temat, gdyż życie jest
krótkie.
w dzisiejszych czasach życie to wyścig, każdy chce
dotrzeć do mety, nie zważając na uczucia innych:(
wyznawane wartości daleki są od ideałów, smutne to:(
dobry wiersz