izabela
Chciałem ująć ją za serce,
ofiarować własny świat.
Zdobyć klucze do jej duszy,
uczuć głębszych stać sie wart.
Próbowałem magią słowa
zaczarować umysł bystry.
Narysować wyobrażnią
to co moje pali zmysły.
Ale ona choć mnie lubi,
co innego raczej pragnie.
I w swym sercu miejsca nie ma
dla mnie nawet choćby na dnie.
Mało pewnie dla niej znacze,
gdy odejdę nie zapłacze.
Może tylko w smutnych chwilach
tęsknie wspomni... czym wzgardziła.
"lęk przed realizacja marzeń.. zabija nasze dusze"
Komentarze (3)
Kazdy z nas potrafi ofiarowac tylko to, co sam
posiada."+++
Nie będzie ta będzie druga, wiersz dobrze się czyta.
Załóż zeszyt i wpisuj po kolei ewentualne kandydatki
do Twego serca, będziesz miał kiedyś co wspominać. Nie
zapiszesz czas zatrze w pamięci.
Cieszę się jak postawię na debiut,który był tego
wart.+