WENUS

W wibrującej szeptami mroku
pół rzeczywistej przestrzeni,
pachnącej naszymi gorącymi ciałami
i egzotycznymi kwiatami
złożnymi w darze Wenus...

Spotykają się nasze serca ich szalony
tętent i przyspieszone oddechy
wybijają puls wspólnej nocy
rozedrgane sylwetki, cienie
rzucane światłem świec to
jedyni świadkowie tej ceremoni.

Coraz gwałtowniejszy dotyk
i zachłanne pocałunki
moją procesją do bram świątyni
w końcu ją przekraczam oszołomiony
porywa mnie błogi niebyt.

Przerywane spazmami krzyki
jedynym łącznikiem z tym światem
dowodem, że łaskawa bogini
i tym razem przyjeła ofiarę
nagradzając nas chwilą obecności.

autor

lajones

Dodano: 2009-05-05 10:41:45

Ten wiersz przeczytano 1269 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Radosny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie