Ja, leśny człowiek...

Wciąż pociąga mnie i przyciąga
Tej zieleni otchłań
Tu sie rodzę na nowo duchowo
I siły nabieram

Tu czas jakby nie płynął, zaginął
Tu szumią drzewa
Życie się toczy inne, niewinne
Tu nic się nie zmienia

Kroczę w tę gęstwinę i ginę
Nie potrzeba mapy
Tu ścieżka powiedzie i zwiedzie
Kręta jak rzeka

Chcę z nim obcować i kontemplować
To piękno zielone
Ono tak ujmuje i zajmuje
Cząstkę mego serca...

autor

kasiorek

Napisany: 2006-04-25 Dodano: 2006-04-25 12:18:42

Ten wiersz przeczytano 769 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie