A ja przecież Cię kocham...

Gdy ranisz serce, ranisz i duszę...

Kiedy światło Twe niezgrabnie chłonęłem
Kiedy radość z Twoich oczu spływała na mnie
I tak zwiewna Twa postać
Ja stałem obok z poczuciem winy, że coś komuś kradnę

Snułem plany nie zadając pytań
Toń mych marzeń obdzielała wszystkie oceany
Uczucie, które rozkwitło tak niespodziewanie
Zaskoczeni jego mocą trzymaliśmy się kłujących wokół darnii

Teraz, kiedy stają jak oręż, zaprawione w boju chorągwie-życiowe problemy
Cofasz się krocząc ścieżką niepewnych deklaracji
Burząc me marzenia, sprowadzając na ziemię mą fascynację
Nie widzisz nawet jak broczy me serce, zadajesz ból nie patrząc gdzie padają razy

A ja przecież Cię kocham...

..., brak zdecydowania jak grad niespełnienia.

autor

zatracenie

Napisany: 2007-02-18 Dodano: 2007-02-19 00:34:14

Ten wiersz przeczytano 465 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie