A ja i tak wstanę

Możesz mnie porzucić
Zranić do głębi serca
Spalić me marzenia na stosie naszych dni
Ja będę cierpiała w głuche noce zalewać łzami będę poduszkę
Całymi dniami tańczyć będę z bólu i rozpaczy
Będziesz dla mnie najgorszym wspomnieniem
Demonem nieistniejącej przeszłości
Marą okrutną
Będę cię nienawidzieć i kochać zarazem
I spalę w swej pamięci wspomnienia nasze
I będę dla ciebie tylko wiatrem, co kiedyś przemierzał zakątki twego serca
Jedna z wielu gwiazd na niebie, których imienia już nie pamiętasz
Będę płakać za tobą
Ale powstanę
Przeżyję to i pójdę dalej
Z udręczoną dusza
Z kolejną blizna na sercu
Ale to mnie nie zabija
Nie ma takiej władzy nade mną
Uparcie z twarzą w dłoniach
W rozmazanym makijażu pójdę dalej

autor

Tiferet

Dodano: 2007-10-15 19:21:02

Ten wiersz przeczytano 532 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie