Zapal światło
Światło w swej istocie jest
nieogarnione.
Co może człowiek?
Nie zasłaniać, nie gasić, nie
rozpraszać,
zawsze przepraszać
gdy odda się mrokom.
Światło do wszystkich należy... a jego
brak... do nikogo.
autor
DoroteK
Dodano: 2012-03-15 07:35:39
Ten wiersz przeczytano 1434 razy
Oddanych głosów: 35
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (37)
Trochę inna forma ale z podobaniem :)
Potrzebne światło w życiu z nadzieją...
Ciekawe filozoficzne rozważania:)
Kolejny raz skłaniasz do refleksji.
fajne
Pięknie ! Podoba mi się ten wiersz :)
Dobry wiersz!
Podziwiam głębie Twoich dociekań Dorotko, ja wyglądam
przy Tobie... blado... wiosennie pozdrawiam :)
To nie jest takie proste, lecz wiem że Ty rozświetlasz
mrok.
A brak światła należy do tych którzy już światła nie
widzą.
Pozdrawiam serdecznie , z chęcią przeczytałem :)
Racja:)
Kiedy światła brak - wtedy czarna noc
i koszmarów moc. Lecz powodów tutaj wiele i przyczyn
też.
Świetny :) +++
człowiek może wszystko i bardzo niewiele
przyjemny wierszyk, pozdrawiam cieplutko
dobra refleksja Dorotko :)
W ciemnościach strach. Z wiarą zapalam światełko
dzisiaj dla Twojego dobrego, wartościowego przesłania
:)