...Ja wspomnieniem...
Zapomnijcie o mnie... przecież nie
istnieję
Niedługo po mnie zostanie wspomnienie.
Dusza moja oddzielona od ciała,
Która wrócić nie może choćby bardzo
chciała.
Kroczę po granicy życia i śmierci
By odwrócić się od niej nie mam żadnej
chęci.
Jak w klepsydrze samotności mój los się
przesypuje,
To właśnie w niej prawdziwą siebie
odnajduję.
Od życia nie oczekuję już niczego
Bo dobrze wiem, że nie można mieć
wszystkiego...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.