Ja...a może i nie.

Czuję pustkę, nie wiem czego pragnę, nie wiem czego chcę.
Gdy wszystko szarością staje się, znikam w odmętach samego siebie.
Zagubiony, bez wartości, bez pragnienia własnej wieczności
W pokoleniu ludzi bez przyszłości szukam zrozumienia, szukam wzajemności.

Poczuj co cierniem w mym sercu, poczuj co cieniem w mej duszy.
Poczuj, zrozum to, w co ja nie wierze, gdy w moim świecie czuję się jak zwierze.
Gdy wieczna pogoń za mną pędzi i chce bym znalazł się na uwięzi,
Pod pręgierzem wszystkich rzeczy których nienawidzę,
W zasięgu wszystkiego czego się wstydzę.

Lecz czas wolności nastanie, gdy zrzucę kajdany i rady w słońcu stanę,
Odurzony wolności spełnieniem, mym jedynym w życiu pragnieniem.
Odrzucony przez uwięzionych w przedmiotach pragnienia własnego.
Tych „panów” świata całego, zgniłego ,zdetronizowanego ,
Niegdyś wielkiego lecz teraz upadłego, zdruzgotanego
Przez zdeprawowane pragnienia obywateli świata mego.

Więc nadal czekam, wciąż uciekając, na spełnienie spełnienia…

autor

Poor Twisted Zombie

Napisany: 2006-03-20 Dodano: 2006-04-18 12:23:27

Ten wiersz przeczytano 366 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie