Jabłko życia
Olbrzymie jabłko drążone przez
Próżne dusze bezimiennego życia
Moloch, w którym żyje plebs i Patrycjusz
Szara próżnia bezwonna i bez życia
Stojąc pośród tego, co ma być domem
Ostoją, wspomnieniem
Nie żałuję...
Opuszczam ten padół łez i goryczy
Podążam do Hilo...
autor
neall
Dodano: 2005-12-11 02:41:45
Ten wiersz przeczytano 555 razy
Oddanych głosów: 1
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.