Jad

Jak długo mam jeszcze czekać...

wyssę krew ze śmierci twej jadu
pomogę ci, gdyż toniesz bez ładu
ślepym chcesz zostać, lecz widzisz zbyt dobrze
nie będę cie błagać, choć temu bliskam
zakląłeś me myśli, marzenia, pragnienia
lecz sam w swym jadzie obracasz swe kości
by zwykłej, najczystszej nie dostrzec miłości
któż ci ja wskażę, wszakże ona blisko
czemu nie chcesz pozwolić swym myślom popłynąć
hamujesz ból, strach i rozsadek?
wiecznością nie jestem i w wieczność się nie obrócę
rozpatrz ma prośbę, katorgę twa skrócę
skąd u mnie ta pewność?
u mnie same i pytania
lecz pewność mam jedna, ze żyć chce w radości
szczęściu, spełnieniu, przede wszystkim miłości
jedynie ty mi to możesz dać, a możne i jeszcze więcej
tylko ten jad felerny, który wbija się i w me serce
razem z krwią, po mym ciele obiega
zapomnieć nie pozwala o bólu istnienia
czemu jest łatwiej ranić a nie cieszyć
podaruj mi cierpliwość, a nie będę się peszyć
by trwać w letargu, patrzeć na jej jad
by w końcu wyssać go, i zaprowadzić ład

.. by być w pełni szczęśliwa?

autor

Suse

Napisany: 2009-11-01 Dodano: 2009-11-02 01:04:49

Ten wiersz przeczytano 575 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie