Jak z atłasu

Takie chwile...

Z ciemnej studni snu nocnego,
łapię gwiazdy utopione,
jakieś kwiaty dnia letniego
i srebrzysty nowiu promień.

Już uciekła snu kołderka,
czuję obok twoje dłonie,
patrzę w oczy jak lusterka,
w moim sercu słońca płomień.

Czuły dotyk mnie rozpala,
ławicami płyną drżenia
i uderza żądzy fala,
w twoich oczach słodka ciemnia.

Wyzwolone piersi szczyty,
drażni język pieszczotliwie,
ten przyczółek jest zdobyty,
mocna strzała tkwi w cięciwie.

Świat wiruje, nie ma czasu,
trwa cudowne zapomnienie,
znasz tę drogę jak z atlasu,
wiedzie prosto do spełnienia.

na zawsze zostaną...

autor

Zakochana w wietrze

Napisany: 2020-09-13 Dodano: 2020-09-13 17:49:23

Ten wiersz przeczytano 2125 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie