Jak by to powiedzieć

mówiłaś że widzisz mrok ciszy
jak mrówka cichobieżna witasz
kolejny poranek cienia
że niby jest dla ciebie przeznaczony
mówisz z zażenowaniem bo dawno opadły
ramiona które go dla ciebie
przekształciły z nocy w nieznośne światło
bezsensem w rozczochrane słowa posklejane
wytrzeszczone zdziwieniem uszytym
na wzór wczorajszego seansu filmowego
zaszczute wzorem niedościgłym
przyczajone w nadziei że kiedyś
przyjdzie pora ich kwitnienia

autor

abacus

Dodano: 2005-05-27 12:19:36

Ten wiersz przeczytano 450 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie