Jak Cię nie kochać
Jakże Cię nie kochać przyjaźnić się z
Tobą
gdy plon twego łona nasze ręce pieści
pachnąca jak kromka powszedniego chleba
w swym przepastnym wnętrzu wiele skarbów
mieścisz
Jakże nie szanować Cię pełna uroku
kiedy Ty jedyna a kochasz za dwoje
dzielisz czarnym złotem by syn pracowity
otrzymał zapłatę za trudy i znoje
Jakże Cię nie cenić gdy zapach
rozsiewasz
świeżością gdy oracz skibą szlak
odmierza
nadziei na plony obfite w łask strumień
wyproszony szeptem wspólnego pacierza
Jakże nie zachwycać się Twoją urodą
gdy pięknem stworzenia nam zmysły
czarujesz
latem barwą kwiatów zimą bielą śniegu
nocą tulisz do snu w dzień słońcem
radujesz
Ziemio moja własna Twą przemożną siłą
jesteś jak perełka chowana gdzieś
skrycie
na dnie serca w duszy i taką pozostań
bo za Twoje piękno oddałbym swe życie
Komentarze (4)
Pięknie i patriotycznie...
Pozdrawiam z podobaniem :)
Przepiękny wiersz!
Wzrusza...
Przepełnia serce dumą z Ojczyzny.
Serdecznie pozdrawiam i życzę dobrego świętowania
"Jakże Cię nie cenić - za tak piękny wiersz
Pozdrawiam
"Jak Cię nie kochać"- Ależ piękny patriotyczny wiersz.