Jak drzewa
Drzewa podniosły ramiona
Długie palce rozpostarły do nieba
Tysiącami szeleszczących rąk
Czy krzyczą za ulitowaniem
Czy za kawałkiem chleba
A może za tęsknotą
Za złotą kulą słońca
Za niebieskim niebem
Za lotami w chmury
Za śmiechem południowego wiatru
Za życiem nigdy nie poświęconym
A my jesteśmy jak drzewa
autor
elka
Dodano: 2014-05-29 09:16:18
Ten wiersz przeczytano 659 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (15)
bardzo często utożsamiamy sie z drzewami - pozdrawiam
Ładnie obrazowo :)
Droga Eluniu, to prawda, że jesteśmy podobni do Drzew.
Sam Pan Bóg nas utożsamia z Drzewem, mówiąc: Że
niechaj Drzewo naszego życia wydaje dobre owoce, bo
nie ma Drzewa, które rodziłoby dobre i złe owoce
jednocześnie. Przepiękne i bardzo naturalne przesłanie
namalowałaś swoim sercem, które jest najważniejszym
Owocem Twojego Drzewa Życia. Pozdrawiam Cię bardzo
serdecznie, życząc Ci sprzyjającej Aury wokół Twojego
Drzewa Życia i pięknej słonecznej pogody Serca i Ducha
oraz, cudownego dnia...
smutna refleksja
dobra refleksja, pozdrawiam:)
My jesteśmy jak drzewa. Rodzimy się, rośniemy i
umieramy. Drzewa nie narzekają i nie płaczą, ale
cieszą się słońcem, życiem i tym, co my im stworzymy.
Bardzo ładny wiersz . Rzeczywiście czasem ludzie są
jak drzewa wyczekujący na coś zależni od kaprysów losu
i natury. Pozdrawiam .
Drzewa,to ludzie,pozdrawiam
Drzewa to mi się kojarzą z korzeniami mocno i głęboko
w ziemi. A potem sobie myślę- iluż to ludzi jest jak
te drzewa...
Ładnie, rzeczywiście czasem jak drzewa:)
I my, jak drzewa. Fajny tekst:)
...jak drzewa z uniesionymi rękoma ...dobra głęboka
refleksja:-)
pozdrawiam
Pozdrawiam Elu:). Miłego dnia
Ciekawe porównanie, skłania do zadumy :)
Tutaj to jest gęsty las :-)