Jak drzewo
Samotność i tęsknota
jest jak wielkie drzewo
ogarniające nas
swymi konarami
niemocy, rozpaczy, zwątpienia
i łamie w nas,
jak suche gałęzie
ostatnie resztki nadziei,
ostatnie iskierki radości,
które z trudem
przedzierają się
przez czarne sploty
nieprzeniknionego gąszczu
bezsiły
A Ty ptaku ognisty
uczuć moich
pozostający przy światłości stronie
nie wyciągniesz ognistego ramienia
miłości
i nie przywołasz mnie ku sobie
pozostawiając na pastwę
myśli niespokojnych
.....jeszcze jeden wiersz z mych dawnych smutków, mam nadzieję że Was nie zanudzę, pozdrawiam...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.